تأثیر تمرینات مقاومتی با دو شدت متفاوت همراه با محدودیت جریان خون و بی تمرینی بر آیریزین، فولیستاتین و IGF-1 دانشجویان پسر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I

نویسندگان

گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

10.22049/jahssp.2025.30416.1726

چکیده

زمینه و هدف: تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون به‌عنوان یک روش نوین تمرینی مطرح است که با کاهش آسیب‌های ناشی از تمرینات شدید، سازگاری‌های فیزیولوژیکی و عملکردی مشابه تمرینات سنتی ایجاد می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین با محدودیت جریان خون با دو شدت متفاوت و یک دوره بی‌تمرینی بر سطوح آیریزین، فولیستاتین، IGF-1، درصد چربی بدن و قدرت عضلانی در دانشجویان پسر بود. روش پژوهش: 51 دانشجوی پسر به صورت مساوی و تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت 20-30% و 40-55% یک تکرار بیشینه و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه تمرین کردند و بعد از ان یک دوره 4 هفته ای بی تمرینی را طی کردند. 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرینی، و بلافاصله بعد از اتمام دوره بی تمرینی متغیرهای تحقیق شامل آیریزین، فولیستاتین، IGF-1، درصد چربی بدن و حداکثر قدرت عضلانی اندازه گیری شد. غلظت فولیستاتین با روش ایمونواسی آنزیمی و سطوح IGF-1 و آیریزین با روش الایزا اندازه گیری شد. از آزمون t وابسته و آنوا برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته‌ها: در گروه تمرین با محدویت جریان خون با شدت 20-30% افزایش فولیستاتین و IGF-1، قدرت عضلانی (05/0 ≥ P) و در گروه تمرین با محدودیت جریان خون با شدت 40-55% افزایش فولیستاتین و IGF-1 (01/0 ≥ P)، قدرت عضلانی و کاهش درصد چربی بدن (05/0 ≥ P) گردید. اما مقدار آیریزین تغییر معناداری نداشت (05/0≤ P)، همچنین یک دوره بی تمرینی تاثیر معناداری بر متغیرهای تحقیق نشان نداد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان‌دهنده اثربخشی مطلوب تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون حتی در شدت کم در بهبود سازگاری‌های آنابولیک و قدرت عضلانی است. تغییرات هورمونی و قدرت عضلانی پس از 4 هفته بی‌تمرینی به نحوه قابل قبولی حفظ شد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Effect of Resistance Training with Two Different Intensities Combined with Blood Flow Restriction and Detraining on Irisin, Follistatin, and IGF-1 in Male Students

نویسندگان [English]

  • اکرم جعفری
  • naser Alimardani
Department of Physical Education and Sport Sciences, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
چکیده [English]

Background& purpose: Blood Flow Restriction (BFR) resistance training is recognized as an innovative method that induces physiological and functional adaptations similar to traditional resistance training, while reducing the risk of injury. This study aimed to examine the effects of eight weeks of BFR training at two different intensities, followed by a detraining period, on levels of irisin, follistatin, IGF-1, body fat percentage, and muscular strength in male university students. Methods: Fifty-one male students were randomly and equally assigned to one of three groups: low-intensity BFR resistance training (20–30% of one-repetition maximum [1RM]), moderate-intensity BFR resistance training (40–55% 1RM), or a control group. The training groups exercised three times per week for eight weeks, followed by a four-week detraining period. Research variables—including circulating irisin, follistatin, IGF-1 levels, body fat percentage, and maximal muscular strength—were measured 48 hours before and after the training protocol, as well as immediately after the detraining period. Follistatin levels were assessed using enzyme immunoassay, while IGF-1 and irisin concentrations were measured using ELISA. Paired t-tests, ANOVA, and post hoc tests were used to analyze the data. Results: In the low-intensity BFR group (20–30% 1RM), significant increases were observed in follistatin, IGF-1, and muscular strength (P ≤ 0.05). In the moderate-intensity BFR group (40–55% 1RM), significant improvements were found in follistatin, IGF-1 (P ≤ 0.01), muscular strength, and a reduction in body fat percentage (P ≤ 0.05). However, no significant changes were observed in irisin levels (P ≥ 0.05), and the four-week detraining period had no statistically significant effects on any of the measured variables. Conclusion: These findings suggest that BFR resistance training—even at lower intensities—can effectively enhance anabolic responses and muscular strength. Furthermore, the hormonal adaptations and strength gains were relatively maintained following four weeks of detraining

کلیدواژه‌ها [English]

  • exercise irisin
  • follistatin
  • IGF-1 muscular strength

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 05 خرداد 1404
  • تاریخ دریافت: 22 اسفند 1403
  • تاریخ بازنگری: 03 خرداد 1404
  • تاریخ پذیرش: 30 اردیبهشت 1404