تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص‌های ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق

نوع مقاله : مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I

نویسندگان

1 استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند

2 گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665 تهران، ایران

3 دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

10.22049/jahssp.2025.30196.1707

چکیده

هدف: آسپروسین یک هورمون‌ پپتیدی­ جدید شناخته شده است که محصول پروتئولیز پروتئینی به نام پروفیبریلین است. در این پژوهش به تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص­های ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق می پردازیم.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی ­بود که به صورت هدفمند 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده ­به سه گروه 15 نفری تمرین تناوبی شدید، تداومی با شدت متوسط و کنترل تقسیم شدند.­ برنامه تمرینی به ترتیب ­(­تناوبی­شدید و تداومی با شدت متوسط)­ شامل­ چهار و 30 دقیقه دویدن، با شدت60-45 ­و 95-85 درصد ضربان قلب بیشینه بود.  اولین جلسه تمرین به ترتیب با 45­ و 85 درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد ­و به تدریج هر هفته پنج درصد به شدت تمرین افزوده شد و به ترتیب پس از رسیدن به شدت 60  و 90درصد ضربان قلب تا پایان برنامه تمرینی حفظ شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام و متغیر­های پژوهش اندازه­گیری شد. برای طبیعی بودن توزیع داده­ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تغییرات درون و بین گروهی از ­آزمون t وابسته و کوواریانس در سطح معنی­داری05/­0≤  p استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تمامی شاخص­های مورد بررسی در این مطالعه، بین دو گروه تمرینی با گروه­ کنترل ­تفاوت معنی­داری داشت (05/0>p). همچنین در تغییرات غلظت آسپروسین، بین دو گروه تناوبی شدید و تداومی متوسط نیز تفاوت معنی­داری مشاهده شد (05/0>p). در مقایسه درون گروهی، مقادیر پلاسمایی آسپروسین، وزن بدن، شاخص توده بدنی، درصد چربی و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین در مرحله پس آزمون در مقایسه با قبل از تمرین کاهش معنی­داری یافت (05/0>p). نتیجه‌گیری: لذا با توجه به کاهش آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص­های ترکیب بدنی، پیشنهاد می­شود افراد دارای اضافه وزن و چاق جهت پیشگیری از بروز بیماری­های مرتبط با چاقی از شیوه­های تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط استفاده کنند، اگرچه تمرین تناوبی شدید موثرتر بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Effect of eight weeks of moderate-intensity continuous and intense interval training on plasma levels of Asprosin, insulin resistance, and some body composition indices in overweight and obese women

نویسندگان [English]

  • Mehdi Mogharnasi 1
  • Rezvane Galdavi 2
  • Shila Nayebifar 3
  • Karim Dehghani 2
1 Professor of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, University of Birjand
2 Department of Physical Education, Farhangian University, P, O Box14665-889, Tehran,Iran
3 Associate Professor, Department of Sport Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
چکیده [English]

Aim:       Asprosin is a newly identified peptide hormone that is a proteolytic product of a protein called profibrillin. This study aims to examine the effects of eight weeks of moderate-intensity and high-intensity interval training on plasma levels of Asprosin, insulin resistance, and certain body composition indices in overweight and obese women.
Methods:  This study was a quasi-experimental and applied research in which 45 subjects were purposefully selected and randomly divided into three experimental and control groups of 15 subjects each. The training program (high-intensity interval training and moderate-intensity interval training) consisted of four and 30 minutes of running, respectively, at 45-60% and 85-95% of maximum heart rate. The first training session was conducted at 45% and 85% of maximum heart rate, respectively, and the intensity of the training was gradually increased by 5% each week. After reaching 60% and 90% of maximum heart rate, respectively, this intensity was maintained until the end of the training program. Blood sampling was performed after 12 hours of fasting in two stages, pre- and post-test, and research variables were measured. To assess the normality of data distribution, the Shapiro-Wilk test was used, and for intra- and inter-group changes, the dependent t-test and covariance analysis were employed at a significance level of( p≤ 0.05).
Results The results showed that all the indicators examined in this study had a significant difference between the two training groups and the control group (p<0.05). Also, a significant difference was observed in the changes in asprosin concentration between the two high-intensity interval training and moderate-intensity continuous training groups (p<0.05). In the intra-group comparison, plasma asprosin levels, body weight, body mass index, fat percentage, and insulin resistance in both training groups in the post-test phase decreased significantly compared to before training (p<0.05).
Conclusion: Therefore, given the reduction in Asprosin, insulin resistance, and various body composition indicators, it is recommended that overweight and obese individuals engage in high-intensity interval training and moderate-intensity continuous training methods to prevent obesity-related diseases.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Asprosin
  • high-intensity interval training
  • moderate-intensity continuous training
  • insulin resistance