TY - JOUR ID - 14136 TI - تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر شاخص های فعالیت الکتریکی قلب مردان غیرفعال JO - مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش JA - JAHSSP LA - fa SN - AU - ستاری, محمد AU - بلبلی, لطفعلی AU - حکیمی, ویدا AD - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران AD - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران AD - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 7 IS - 2 SP - 53 EP - 58 KW - تمربن KW - غیرفعال KW - فعالیت الکتریکی قلب KW - مرد DO - 10.22049/jahssp.2020.27009.1338 N2 - هدف: تمرینات ورزشی تناوبی شدید در مقایسه با تمرینات سنتی تداومی، شدت­ بالاتری دارند که انتظار می روذ با پاسخ­های قلبی-تنفسی متفاوتی همراه باشند. بنابراین در این تحقیق تاثیر 8 هفته تمرینتناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر فعالیت اکتریکی قلب مردان غیرفعال مقایسه شد. روش‌شناسی: بدین منظور،16 دانشجوی پسر غیرفعال داوطلب، به صورت تصادفیبه دو گروه تمرین تناوبی (4 تناوب 4 دقیقه­ای با شدت 75-80 درصد ضربان قلب ذخیره و وهله­ های 3 دقیقه ­ای استراحت فعال) و گروه تمرین تداومی (30 دقیقه دویدن با شدت 60- 45 درصد ضربان قلب ذخیره ) تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین، نوار قلب در شرایط یکسان اندازه گیری شد. داده ­ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی وابسته تحلیل شدند. نتایج: دو نوع تمرینHIIT و MICT باعث افزایش معنی‌دار فاصله P-R، مدت زمان موج T، مدت زمان کمپلکس QRS، فاصله QT، فاصله R_R شدند(0/05>P). ولی میانگین طول قطعهST و QTc در هر دو گروه تمرینی تفاوت معنی­ داری نداشت. اما مدت زمان موج P فقط در گروهMICT افزایش معنی­ داری داشت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرینات HIIT و MICT منجر به سازگاری‌های مشابهی در فعالیت الکتریکی قلب می ­شوند. UR - http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14136.html L1 - http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14136_02004aaad4a953ddfd8790cc71331658.pdf ER -