دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
مقایسه اثر شدت تمرینات ویبریشن کل بدن و هوازی با دو شدت مختلف بر قدرت عضلانی و تعادل مردان سالمند: یک کارآزمایی بالینی تصادفی، یک سوکور
1
11
FA
مهدی
پویافر
0000-0001-8959-6362
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
ma_pouyafar@yahoo.com
رویا
عسکری
0000-0003-4331-2293
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
r.askari@hsu.ac.ir
علی
مالکی
استادیار گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
10.22049/jahssp.2021.27086.1342
<strong>هدف: </strong>سالمندی فرآیندی است که با گذشت زمان اتفاق میافتد و منجر به تغییرات منفی ساختاری و عملکردی در بدن، سیستمها، بخشها و بافتهای مختلف بدن میشود. تمرینات ویبریشن کل بدن (WBV) بهعنوان یک جایگزین کارآمد برای بهبود عملکرد جسمانی در سالمندان به نظر میرسد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات ویبریشن کل بدن و هوازی با دو شدت بالا و پایین بر قدرت عضلانی و تعادلعضلات مردان سالمند بود. <strong>روش شناسی:</strong> 36 مرد سالمند (با میانگین سنی 16/2±83/65 سال؛ قد 9/2±26/169 سانتیمتر؛ وزن 62/2±04/77 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 69/0±86/26کیلوگرم بر مترمربع) به روش نمونهگیری هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس مقادیر وزن آزمونیها همسانسازی شدند و بهطور تصادفی به سه گروه: شدت زیاد (12=N)، شدت کم (12=N) و کنترل (10=N) تقسیم شدند. تمرینات ویبریشن در دو گروه شدت بالا و پایین به ترتیب با فرکانس 40 و 25 هرتز و دامنه 3 میلیمتر بود و بهصورت متناوب (یک دقیقه WBV: 35-30 استراحت بین ستها) به مدت 30 دقیقه، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با وضعیتهای مشخص روی پلت فرم دستگاه اعمال شد. در تمرین طناب زنی شدت بر اساس مقیاس بورگ در سطح 14و 13 با 35-30 پرش در دقیقه برای هر دو گروه اعمال شد. آزمونهای قدرت ایزومتریک دست، بلند شدن و نشستن روی صندلی و آزمون بلند شدن و رفتن به ترتیب جهت ارزیابی شاخصهای قدرت عضلانی در اندام فوقانی و تحتانی و تعادل پویا در پیشآزمون و پایان هشت هفته انجام شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. سطح معناداری (05/0= α) در نظر گرفته شد.<strong>یافتهها:</strong> شاخصهای قدرت عضلانی در اندام فوقانی و تحتانی و تعادل پویا در گروههای تمرینی با شدت بالا و پایین در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان داد (05/0p <)؛ اما بین دو گروه تمرینی در هیچکدام از شاخصهای موردنظر تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>).<strong>نتیجه گیری:</strong> به نظر میرسد هر دو شدت برنامه ترکیبی ویبریشن و هوازی سبب بهبود شاخصهای قدرت عضلانی در اندام فوقانی و تحتانی و تعادل پویای مردان سالمند شده است. با توجه به میانگین و شاخصهای بهبودیافته (اما غیر معنادار) این تحقیق در گروه با شدت بالا، انتخاب شدت بالا (فرکانس 40 هرتز) نسبت به شدت پایین (فرکانس 25 هرتز) اثرات مفید بیشتری به همراه خواهد داشت.
تمرین ترکیبی,شدت,قدرت,تعادل,سالمندی
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14238.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14238_7f9d40b542672d2c92fa58d81ffceebb.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر تروپونینهای قلبی: یک مرور سیستماتیک
12
20
FA
مهران
قهرمانی
0000000185553277
استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.
mehran.physiology@gmail.com
پیمان
کیخسرو دولتیاری
0000-0002-8478-0985
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.
p.k.doulatyari@gmail.com
محمد
روزبهانی
0000-0002-3915-8468
متخصص قلب و عروق، فلوشیپ اینترونشنال کاردیولوژی، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، مرکز تحقیقات قلب و عروق،
dr_ruzbbahani78@yahoo.com
10.22049/jahssp.2021.27158.1346
<strong>هدف: </strong>انفارکتوس حاد میوکارد از شایعترین بیماریهای قلبی است، تروپونین I و تروپونین T نشانگرهای زیستی برای تشخیص نکروز سلولهای قلبی در بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد هستند. علاوه بر سکته قلبی، ورزش و فعالیت بدنی شدید میتواند باعث افزایش حاد تروپونین I و تروپونین T شود. هدف از پژوهش حاضر، مروری سیستماتیک بر روی مطالعات انجام شده جهت بررسی اثر فعالیتهای بدنی و ورزش بر تروپونینهای قلبی میباشد. <strong>روش شناسی:</strong> مطالعات مربوط به پاسخ تروپونین I و تروپونین T به ورزش و فعالیتهای بدنی در مقالات منتشر شده را در Springer, Hindawi,PubMed,Google Scholar, Scopus, ,SID وISC با استفاده از کلید واژههای Exercise induced troponin, Exercise-induced cardiac injury, Troponin release, Exercise and troponin و Myocardial infarction and troponin جستجو کردیم. <strong>یافتهها:</strong> در مطالعات مربوط به مسابقات ماراتن، 11 مطالعه بررسی شد، تعداد آزمودنیها 881 نفر بودند، در 67 درصد افراد ، افزایش تروپونین مشاهده شده است، در مسابقات دو استقامتی 4 مقاله بررسی شد، تعداد ورزشکاران 118 نفر بودند، که در 65 درصد افراد افزایش تروپونین دیده شده است. در 5 مطالعه در ارتباط با تاثیر پیاده روی بر تروپونین، 194 ورزشکار تحت مطالعه قرار گرفتهاند که در 8 درصد موارد افزایش تروپونین مشاهده شده است. در بررسی 3 مطالعه در ورزش سه گانه مردان هم، 58 نفر تحت مطالعه قرار گرفتند که در 69 درصد موارد افزایش تروپونین رخ داده است. همچنین در 5 مطالعهی تاثیر ورزش دوچرخه سواری بر تروپونین، 94 نفر تحت مطالعه قرار گرفتند که در 27 درصد از ورزشکاران افزایش تروپونین دیده شده است. <strong>نتیجه گیری:</strong> تروپونین I و تروپونین T در ورزش طولانی مدت یا شدید بایستی به دقت بررسی شود، هر چه شدت و زمان ورزش بیشتر باشد، افزایش تروپونین نیز بیشتر است. در چنین مواقعی احتمال خطر سکته قلبی وجود دارد. آگاهی از تفاوت زمان تقریبی افزایش و کاهش تروپونین بعد از سکته قلبی و ورزش میتواند در تشخیص پاتولوژیک یا فیزیولوژیک بودن افزایش تروپونین کمک کننده باشد.
سکته قلبی,فعالیت بدنی,تروپونین I و تروپونین T
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14239.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14239_e2ccc5ea602fa53be9fa4d4a303304a9.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
تاثیر تمرین با شدت های مختلف بر شاخص منتخب آپوپتوزی در بافت کبد رت های نر نژاد ویستار
21
27
FA
سودابه
قنبری
0000-0002-7584-0544
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور کرج ،البرز،ایران
soodabeh_ghanbari@yahoo.com
علی اصغر
رواسی
0000-0003-2135-5647
استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
aaravasi@ut.ac.ir
محمد
شریعت زاده جنیدی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
shariatzade221@yahoo.com
10.22049/jahssp.2021.27120.1344
<strong>هدف:</strong> کبد یکی از اندامهای حیاتی بدن است که نقش بسیار مهمی در متابولیسم مواد، سم زدایی داروها و دفع مواد مضر از بدن دارد و نارساییهای کبدی به عنوان یکی از خطرات جدی سلامتی بشر محسوب میشوند. آپوپتوز یکی از ویژگیهای برجسته بیماریهای کبد است. پیشرفت بیماری کبد تحت تاثیر تعادل بین تواناییهای آپوپتوزی و ضد آپوپتوزی قرار دارد. هدف پژوهش کنونی، بررسی تغییرات شاخص منتخب آپوپتوز در بافت کبد رتهای نر ویستار ناشی از انجام سه پروتکل تمرین ورزشی بود. <strong>روش شناسی:</strong> در این مطالعه تجربی، 32 سر رت (8 هفتهای) به طور تصادفی به چهار گروه هشت تایی کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط، هوازی پرشدت و تمرین هوازی تناوبی پرشدت تقسیم شدند. مدت تمرینات هشت هفته، پنج جلسه در هفته بود. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، نمونههای بافت بطن کبد استخراج شد و در دمای 80- درجه سانتی گراد تا زمان آزمایش نگهداری شد. برای آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون ANOVA یک طرفه و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. <strong>یافتهها:</strong> نتایج نشان داد که نسبت به گروه کنترل، بیان ژن 21P در هر سه گروه تمرین هوازی با شدت متوسط، هوازی پرشدت و تمرین هوازی تناوبی پرشدت به طور معنیداری کاهش یافته است (001/0P≤)، به طوری به ترتیب به میزان 0018/0 واحد، 0017/0 واحد و 001/0 واحد نسبت به گروه کنترل کاهش داشته است. <strong>نتیجهگیری:</strong> نتایج نشان داد پروتکلهای ورزشی پژوهش کنونی اثرات یکسانی برکاهش بیان ژن 21P در بافت کبد دارند. بنابراین، میتواند به عنوان یک سازوکار پیشگیرانه جهت جلوگیری و یا کاهش آپوپتوز بافت کبدی مورد توجه قرار گیرد.
بیان ژن,بافت کبد,آپوپتوز,پروتئین P21
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14240.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14240_5eece3d920d0523b4419e50221f8cc54.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
اثر شش هفته تمرینات هوازی بر پاسخ فاکتور شبه متئورین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان دارای اضافهوزن و چاق
28
35
FA
نسرین
دژکام
دانشجوی دکتری تخصصی فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
nasrin.dezh2272@gmail.com
نجمه
رضائیان
0297-0400-0003-0000
دکتری تخصصی فیزیولوژی ورزشی، استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
rezaeian.n@gmail.com
10.22049/jahssp.2020.26893.1325
<strong>هدف: </strong>فاکتور شبه متئورین (mtrnl)، میوکاین نو ظهور درگیر در روند قهوهای شدن بافت چربی سفید است که در بهبود حساسیت به انسولین نیز نقش دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی بر سطح mtrnl، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافهوزن و چاق بود. <strong>روش شناسی:</strong> 20 زن جوان داری اضافهوزن و چاق (میانگین سنی 8/4 2/31 سال، شاخص توده بدنی 05/3 89/29 کیلوگرم بر مترمربع) بهطورتصادفی ساده و با توجه به شاخصهای ترکیب بدنی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه تجربی در شش هفته تمرینات هوازی دویدن با شدت 75-50 درصد ضربان قلب ذخیره، 55-30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت نمودند. خونگیری جهت بررسی شاخصهای خونی در مرحله پیش آزمون (پس از 12 ساعت ناشتایی) و پس آزمون (48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی) انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس، آزمون تی همبسته و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنیداری 05/0>P انجام شد. <strong>یافتهها:</strong> اجرای شش هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معناداری سطوح mtrnl (018/0P=) و کاهش معنیدار سطوح انسولین (023/0P=) و شاخص مقاومت به انسولین (017/0P=) گردید. علاوه بر این، تغییرات سطوح mtrnl (048/0P=)، انسولین (049/0P=) و شاخص مقاومت به انسولین (047/0P=) بین گروه تمرین هوازی و کنترل تفاوتی معنیدار داشت. <strong>نتیجه گیری:</strong> اجرای شش هفته تمرین هوازی در زنان جوان دارای اضافهوزن و چاق احتمالا بهواسطه افزایش سطوح mtrnl منجربه بهبود مقاومت به انسولین میگردد.
فاکتور شبه متئورین (mtrnl),مقاومت به انسولین,تمرین هوازی,زنان,چاقی
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14135.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14135_342ca3b228db2a2f5ed61f5d0fdd32dd.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
اثر کوتاه مدت مکمل کوئرستین برشاخص های التهابی و استرس اکسیداتیو افراد فعال پس از فعالیت ورزشی شدید
36
43
FA
صفا
جباری
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
safa_jabbari@yahoo.com
مهدی
کارگرفرد
0000-0002-9205-799X
استاد فیزولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
m.kargarfard@spr.ui.ac.ir
10.22049/jahssp.2021.27237.1351
<strong>هدف </strong>: کوئرستین یکی از فلاونوئیدهای(Flavonoids) مهم موجود در بیش از بیست ماده گیاهی است که به عنوان مکمل ضدالتهابی شناخته شده است. به همین دلیل نیز، کوئرستین به عنوان یک مکمل طبیعی مورد توجه ورزشکاران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثر کوتاه مدت دریافت مکمل کوئرستین بر شاخصهای التهابی و استرس اکسیداتیو افراد فعال است. <strong>روش شناسی:</strong> در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 25 دانشجوی دختر فعال با دامنهی سنی 24- 18 سال بطور داوطلبانه انتخاب و سپس بصورت تصادفی در دو گروه افراد فعال همراه با دریافت مکمل کوئرستین(AQ) و گروه افراد فعال با دریافت دارونما(AP) قرار گرفتند. گروه AQ، 500 میلیگرم مکمل کوئرستین و گروه AP، 500 میلیگرم دارونما، 5/1 ساعت قبل از آزمون دریافت نمودند. هر دوگروه فعالیت ورزشی شدید را براساس پروتکل بروس قبل و بعد از مصرف مکمل کوئرستین اجرا کردند. سطوح شاخصهای التهابی اینترلوکین8(IL-8) و استرس اکسیداتیو 8ایزوپرستان(8-IsoP) قبل و در پایان مداخله اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری tوابسته و آنالیزکوواریانس با کنترل پیشآزمون در سطح کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شد. <strong>یافتهها:</strong> پس از مداخله، اگر چه سطوح IL-8 و 8-IsoP در گروه AQ در پسآزمون نسبت به پیشآزمون کاهش داشت، اما این کاهش تنها در میزان IL-8 معنیدار بود(05/0 >p). نتایج نیز کاهش معنیداری در سطوح IL-8 و 8-IsoP گروه AQ در مقایسه با گروه AP در پس آزمون نشان داد(05/0 >p). <strong>نتیجه گیری:</strong> نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مکمل کوئرستین در کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو پس از فعالیت ورزشی شدید موثر است.
مکمل کوئرستین,اینترلوکین8,8 ایزوپرستان,فعالیت ورزشی شدید
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14236.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14236_6a588980b746f51f4363000a82150a6a.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر سطوح تروپونین I و کراتین کیناز سرمی موشهای نر تیمار شده با ایزوپرترنول
44
53
FA
امیر
داداش زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
emirdadashzade@yahoo.com
رقیه
پوزش جدیدی
استادیار ، گروه تربیت بدنی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران.
poozesh2016@gmail.com
10.22049/jahssp.2021.27276.1358
<strong>هدف</strong>: فعالیت بدنی منظم میتواند در پیشگیری و بازتوانی بیماریهای قلبی- عروقی مؤثر واقع شود. با این حال، اثر ترکیبی تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر فاکتورهای آسیب قلبی درک نشده است؛ هدف از این تحقیق تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر سطوح تروپونین I و کراتین کیناز سرمی موشهای نر تیمار شده با ایزوپرترنول بود. <strong>روش</strong><strong> شناسی</strong>: تعداد 40 سر موش صحرائی نر با تزریق درون صفاقی ایزوپرترنول(با دوز 100 میلیگرم بر هر کیلوگرم وزن بدن در دو روز متوالی) دچار انفاکتوس میوکارد شدند و به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، مکمل کورکومین، توام (تمرین و مکمل کورکومین) و کنترل قرار گرفتند. در گروه تمرین، برنامه تمرینی با تناوب 4 دقیقه دویدن و سپس 2 دقیقه ریکاوری فعال به ترتیب با شدت 90-85 و 60 – 50 درصد VO2maxبود؛ که 60 دقیقه در یک روز؛ 5 بار در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. در گروه مکمل، کورکومین روزانه 15 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ خوراکی استفاده شد. سطوح CK-MBوcTnI سرمی به روش الایزا اندازهگیری شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون آماری آنوای یکطرفه استفاده شد. <strong>یافتهها</strong>: فقط مداخلات کورکومین و توام موجب کاهش معنیداری در سطوح cTnI سرمی شد (04/0P= و 001/0P=) تمرین به تنهایی تاثیری نداشت (44/0P=). همچنین، فقط تاثیر کورکومین و توام (کورکومین و تمرین تناوبی شدید) موجب کاهش معنیدار سطوح CK-MB شدند(002/0P= و 008/0P=). با این وجود، تمرین تناوبی شدید به تنهایی تاثیری معنیداری بر سطوح سرمی CK-MB نداشت (27/0P=). <strong>نتیجه</strong><strong>گیری</strong>: بنابر نتایج تحقیق تمرین تناوبی شدید احتمالا باعث افزایش نشانگرهای آسیب قلبی (تروپونین I و کراتین کیناز) میشود و کورکومین قادر است تاحدودی نشانگرهای آسیب قلبی را کاهش دهد، اما به دلیل محدودیتها و کمبود شواهد در جمعیت سکته قلبی، هنوز به بررسیهای بیشتری نیاز است.
تروپونین,تمرین تناوبی شدید,کورکومین,کراتین کیناز
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14244.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14244_a50f3f87482735097e814b511f5b9709.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
تاثیر حاد دو نوع فعالیت مقاومتی بیشینه و هایپرتروفیک بر ایمونوگلوبولینهای سرم (IgM, IgA, IgG) در دختران جوان سالم
54
60
FA
مریم
عبداللهی
0000-0001-9661-547x
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش.دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
maryam.aabdollahi2572@gmail.com
محمد اسماعیل
افضل پور
0000-0001-6468-8498
استاد فیزیولوژی ورزشی. دانشکده علوم ورزشی. دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
mafzalpour@birjand.ac.ir
محمود
زردست
0000-0002-7511-2512
دانشیار پاتولوژی تشریحی و بالینی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، بیرجند. ایران.
m.zardast@bums.ac.ir
10.22049/jahssp.2021.27274.1357
<strong>هدف:</strong> مولفههای مختلف فعالیت مقاومتی از جمله حجم و شدت فعالیت، تاثیرات متفاوتی بر سیستم ایمنی دارند؛ از این رو در تحقیق حاضر تاثیر دو نوع فعالیت مقاومتی بیشینه و هایپرتروفیک بر میزان ایمونوگلوبولینهای سرم (IgM, IgA, IgG) مورد بررسی قرار گرفت. <strong>روش شناسی:</strong> 30 دانشجوی دختر در دامنه سنی 25-20 سال، دارای شاخص توده بدنی بین 19 تا 25 و فاقد بیماریهای خاص نظیر دیابت، پر فشار خونی و ...؛ به صورت داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی در سه گروه شامل گروه فعالیت مقاومتی بیشینه (10=n)، گروه فعالیت هایپرتروفیک (10=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه فعالیت مقاومتی بیشینه با 100 درصد یک تکرار بیشینه (1RM)، 15 ست با یک تکرار و گروه فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک با 80 درصد 1RM، 5 ست با 10 تکرار یک جلسه فعالیت مقاومتی را اجرا کردند. برای اندازهگیری ایمونوگلوبولینهای سرم، نمونه خونی آزمودنیها قبل و بلافاصله پس از جلسه تمرینی جمعآوری شد. برای استخراج نتایج از آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون آنالیز واریانس استفاده شد و سطح معنیداری 05/0> P منظور گردید. <strong>یافتهها:</strong> میزان IgM و IgG و IgAسرم در گروههای فعالیت مقاومتی بیشینه (به ترتیب با 08/0=p <sub>IgM</sub> ، 73/0=p <sub>IgG</sub>و 75/0=p <sub>IgA</sub> ) و گروه فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک ( به ترتیب با 52/0=p <sub>IgM</sub> و 93/0=p <sub>IgG</sub> و 13/0=p <sub>IgA</sub>) در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. به علاوه، بین میزان اختلاف میانگین ایمونوگلوبولین IgA و IgG سرم قبل و بعد از فعالیت در گروههای شرکت کننده تفاوت معنیداری وجود نداشت (09/0=p <sub>IgA</sub> و 98/0=p <sub>IgG</sub>)؛ اما بین میزان اختلاف میانگین ایمونوگلوبولین IgM سرم قبل و بعد از فعالیت در گروههای تحقیق کاهش معنیداری دیده شد (04/0=P)؛ به گونهای که این کاهش در گروه فعالیت مقاومتی حاد بیشینه نسبت به گروه فعالیت مقاومتی حاد هایپرتروفیک، بیشتر بود.<strong> نتیجهگیری:</strong> فعالیت حاد مقاومتی، صرف نظر از بیشینه بودن یا هایپرتروفیک بودن آن، تغییر قابل ملاحظهای در ایمونوگلوبولینهای IgG و IgAسرم ایجاد نمیکند؛ ولی نوع بیشینه آن اثر کاهشی بر IgM دارد.
فعالیت مقاومتی بیشینه,فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک,ایمونوگلوبولینهای سرم
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14248.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14248_eb903a1cea5a4ee635479dd6f7e1164b.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
بررسی ویژگیهای آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی بازیکنان بزرگسال تیم ملی هاکی داخل سالن ایران
61
69
FA
علی
بختیاری
0000-0003-0988-6963
دکترای فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
bakhtiyari.ali2012@gmail.com
عباسعلی
گائینی
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
bakhtiyari.ali@ut.ac.ir
رجب
نورانی
کارشناسی ارشدگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
rajab.nourani@gmail.com
مهدی
ملازاده
دانشجوی دکترای روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
mahdi.mollazadeh@ut.ir
10.22049/jahssp.2020.26974.1334
<strong>هدف:</strong> هدف از پژوهش حاضر، توصیف و ارتباط سنجی نیمرخ آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی بازیکنان تیم ملی هاکی داخل سالن مردان ایران بود. <strong>روش شناسی:</strong> 25 بازیکن حاضر در اردوی آماده سازی تیم ملی هاکی داخل سالن (میانگین سنی 48/3±54/23سال) به عنوان نمونه آماری در دسترس پژوهش انتخاب شدند. سنجش فاکتورهای ترکیب بدنی، وزن، میزانمتابولیسم پایه (BMR)، نسبت دور کمر به باسن(WHR)، درصدچربی بدن توده عضلانی و شاخصهای آنتروپومتریکی: قد، شاخص توده بدن، قد نشسته و طول دستها انجام گرفت. همچنین، متغیرهای آمادگی جسمانی شامل آزمون های دوی رفت و برگشت 36 متر، ایلینویز، 10×20 متر، پرش طول جفتی، خمش به جلو،yoyo، درازونشست و آزمون پرش زیگزاگ ٍسنجیده شدند. از آمار توصیفی برای توصیف نیمرخ آزمودنیها و از ضریب همبستگی پیرسون به منظور ارتباط سنجی بین فاکتورهای پژوهش استفاده شد. <strong>یافتهها:</strong> یافتهها ارتباط معناداری داری را بین برخی متغیرهای پژوهش نشان داد. بین توان هوازی با بی هوازی و درصدچربی بدن همبستگی منفی و معنادار و با چابکی و سرعت همبستگی مثبت معناداری دیده شد(05/0p <).همچنین نتایج پژوهش، افزایش میانگین برخی متغیرهای جسمانی و آنتروپومتریک را نسبت به میانگین بزرگسالان تیم های برتر جهان نشان داد. <strong>نتیجهگیری:</strong> اطلاعات بیان شده در این مقاله میتواند الگویی مناسب برای استعدادیابی و انتخاب بازیکنان شایسته، تعیین قوت ها، ضعفها و جایگاه تیم ملی در مقایسه با سطوح جهانی و برنامهریزی بهینه به ویژه در طراحی تمرین ها برای مربیان باشد.
استعدادیابی,ترکیب بدنی,هاکی داخل سالن
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14263.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14263_f164c8d9f758d1d864a25cbc388ebb8e.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
مقایسه تأثیر تمرین ورزشی با رژیم غذایی کاهش وزن در برابر رژیم غذایی کاهش وزن تنها بر فشارخون در افراد دارای اضافهوزن و چاق: مروری نظام مند و فراتحلیل
70
87
FA
موسی
خلفی
0000-0001-6465-1281
پژوهشگر فوق دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
mousa.khalafi@yahoo.com
علی اصغر
رواسی
0000-0003-2135-5647
استاد فیزولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
aaravasi@ut.ac.ir
10.22049/jahssp.2021.27283.1359
زمینه و هدف: تمرین ورزشی و رژیم غذایی کاهش وزن به عنوان مداخلات موثر در کاهش فشار خون شناخته شده اند. با این حال مطالعه فراتحلیلی جامعی در زمینه مقایسه تأثیر تمرین ورزشی با رژیم غذایی کاهش وزن در برابر رژیم غذایی کاهش وزن تنها بر فشارخون در افراد دارای اضافهوزن و چاق وجود ندارد که هدف مطالعه حاضر می باشد. روش پژوهش: جستجو در پایگاههای اطلاعاتی PubMed وCochrane Library Magiran، Sid و Google Scholar تا بهمن سال 1399 برای مقالات فارسی و تا February سال 2021 برای مقالات انگلیسی انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه تاثیر تمرین ورزشی با رژیم غذایی کاهش وزن در برابر رژیم غذایی کاهش وزن تنها انجام شد. برای این منظور WMD و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی یا ثابت محاسبه شد. همچنین، آزمون I2 جهت تعیین ناهمگونی و فونل پلات و تست Egger برای تعیین سوگیری انتشار استفاده شدند. یافتهها: نتایج فراتحلیل 48 مداخله نشان داد که تمرین ورزشی با رژیم غذایی اثرات معنیداری بر کاهش فشارخون سیستولی به میزان 53/1 میلی متر جیوه در برابر رژیم غذایی تنها دارد [001/0p= ،(62/0- الی 44/2CI: -) 53/1-]. همچنین، تمرین ورزشی با رژیم غذایی منجر به کاهش معنی دار فشارخون دیاستولی به میزان 50/1 میلی متر جیوه در برابر رژیم غذایی تنها میشود [001/0p < ،(65/0- الی 35/2CI: -) 50/1-]. نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اضافه کردن تمرینات ورزشی به رژیم غذایی کاهش وزن می تواند اثرات بیشتری برای کاهش فشار خون داشته باشد.
تمرین ورزشی,رژیم غذایی,فشار خون,چاقی
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14262.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14262_13230b215c4b7d682192b2dfce50ee4a.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
بررسی اثرات فیزیولوژیکی (سیستم ایمنی) فعالیت ورزشی در اپیدمی 19- COVID ؛ با ارائه پروتکل تمرینی (مروری سیستماتیک)
88
101
FA
سجاد
محمدیاری
0000-0003-1844-4032
استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه افسری امام علی (ع)، تهران، ایران.
mohammadyari.s@gmail.com
حمداله
هادی
0000-0002-5432-8031
استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
amir.hadi1@gmail.com
یوسف
صابری
0000-0002-1968-3396
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزوولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
saberiyousef@yahoo.com
10.22049/jahssp.2021.27301.1363
هدف: کروناویروسها خانواده بزرگی از ویروسها هستند که بیماریهای مختلفی را از سرماخوردگی معمولی گرفته تا سندرم حاد و شدید تنفسی یا همان سارس ایجاد میکنند. این ویروس بعد از شیوع در چین و برخی کشورها در ایران نیز گسترش یافت که باعث تعطیلی اماکن و مکانهای فعالیت ورزشی گردید. این تعطیلی علارغم فوایدی که جهت جلوگیری از شیوع بیماری داشت، از طرفی دیگر عدم فعالیت بدنی باعث تضعیف سیستم ایمنی و شیوع بیماریهای روانی میگردد. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات فیزیولوژیکی فعالیت ورزشی در پاندمی کووید -19 میباشد. روش بررسی: در مطالعه حاضر با بررسی پایگاههای Pupmed ،SID،Google Scholar، Springer مطالعات مرتبط با تاثیر گذاری فعالیت ورزشی بر سیستم ایمنی و اطلاعات مربوط به کرونا ویروس انتخاب گردید. مطالب مقالات جمع بندی و گزارش گردید. یافتهها: با بررسی مطالعات صورت گرفته در زمینه تاثیر فعالیت ورزشی بر سیستم ایمنی مشخص گردید که فعالیت ورزشی با شدت متوسط بهترین راهکار برای افزایش پاسخ فاکتورهای سیستم ایمنی در پاندمی کووید-19 میباشد. نتیجه گیری: با توجه به بررسیهای صورت گرفته به نظر میرسد انجام فعالیتهای ورزشی یکی از را روشهای تقویت کننده سیستم ایمنی نه تنها در شرایط ویروس کرونا میباشد، بلکه به عنوان یک روش موثر در پیشگیری برابر سایر بیماریهای واگیر و غیر واگیر مورد استفاده قرار گیرد.
فعالیت ورزشی,سیستم ایمنی,کووید-19,پروتکل تمرینی
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14276.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14276_a2746b188f5737e6706cbd2cd4bf3599.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
تأثیر شدت های مختلف فعالیت هوازی بر دفع سدیم، پتاسیم و اوره ادراری فوتبالیست های جوان در شرایط هیپوکسی و نورموکسی
102
109
FA
مهرزاد
مقدسی
0000-0001-8226-2570
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
mehrzad.moghadasi@gmail.com
محمد جواد
کشاورز
دانشجوی دوره دکتری، گروه تربیت بدنی مؤسسه آموزش عالی زند شیراز، شیراز ، ایران.
keshavars.mj@gmail.com
اسکندر
رحیمی
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی مؤسسه آموزش عالی زند شیراز،شیراز، ایران.
rahimi.eskandar@gmail.com
10.22049/jahssp.2021.27351.1377
<strong>هدف:</strong> شرایط محیطی از جمله ارتفاعات بر عملکرد سیستم ادراری اثر گذار است؛ اما اثر شدت فعالیت در شرایط هیپوکسی بر عملکرد سیستم ادراری مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر تعیین دفع ادراری سدیم، پتاسیم و اوره در پاسخ به شدتهای مختلف فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی و نورموکسی در فوتبالیست های جوان بود. <strong>روش شناسی: </strong>10 فوتبالیست جوان با میانگین سنی 5/0 ± 2/18 سال، میانگین قد 1/4 ± 2/174 سانتی متر، میانگین وزن 6/3 ± 4/64 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدن 1/2 ± 2/21 کیلوگرم بر متر مربع به عنوان آمودنی در تحقیق حاضر شرکت کردند. آزمودنی ها در دو شرایط نورموکسی و هیپوکسی (معادل 2500 متر ارتفاع)، فعالیت هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با سه شدت 55، 70 و 85 درصد ضربان قلب بیشینه و با فواصل 48 ساعته روی نوار گردان اجرا کردند. قبل و 20 دقیقه بعد از هر جلسه فعالیت نمونه ادرار برای اندازه گیری میزان سدیم، پتاسیم و اوره جمع آوری شد. <strong>یافتهها:</strong> نتایج نشان داد با افزایش شدت تمرین در هر دو شرایط هیپوکسی و نورموکسی، میزان دفع سدیم افزایش معنی داری پیدا می کند (05/0>P). در خصوص تغییرات پتاسیم ادرار نتایج نشان داد پس از فعالیت شدید در هر دو شرایط هیپوکسی و نورموکسی و همچنین پس از فعالیت با شدت متوسط تنها در شرایط هیپوکسی میزان دفع پتاسیم به طور معنی داری کاهش پیدا می کند (05/0>P). در خصوص میزان تغییرات اوره، تفاوت معنی داری در شرایط مختلف و در پاسخ به فعالیت هوازی با شدت های مختلف مشاهده نشد. <strong>نتیجه گیری:</strong> به طور کلی به نظر می رسد با افزایش شدت فعالیت در شرایط هیپوکسی و نورموکسی، میزان دفع سدیم افزایش و دفع پتاسیم کاهش پیدا می کند و این وضعیت در شرایط هیپوکسی شدیدتر است. بنابراین حفظ تعادل الکترولیت ها با افزایش شدت فعالیت به خصوص در شرایط هیپوکسی از اهمیت خاصی برخوردار است.
هیپوکسی,فوتبالیست های جوان,شدت فعالیت,دفع ادراری,الکترولیت ها
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14293.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14293_4df4091605ad9bb615d013a8bbbcdf16.pdf
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
2676-6507
8
1
2021
03
21
پاسخ فاکتورهای انعقادی و فیبرینولیز به یک جلسه تمرین مقاومتی در مردان ورزشکار و غیرورزشکار
110
119
FA
مهرناز
ذوالفقاری نارستان
0000-0001-8800-3326
کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان ، ایران
zolfaghari.mehrnaz@gmail.com
آقاعلی
قاسم نیان
0000000295482035
دانشیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان ، ایران .
ghasemnian@znu.ac.ir
حسن
قره خانی
0000-0000-1700-703x
استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان ، ایران
gharehkhani@znu.ac.ir
10.22049/jahssp.2021.27347.1376
<strong>هدف: </strong>هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین مقاومتی یک جلسهای بر سطح انعقاد و عملکرد سیستم فیبرینولیتیک مردان ورزشکار و غیرورزشکار بود.<strong> روش شناسی</strong>: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 18 مرد ورزشکار و غیرورزشکار (9 ورزشکار و 9 غیر ورزشکار) با میانگین سنی 20 تا 30 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بعد از صرف صبحانه استاندارد، اولین مرحله خونگیری (5 میلیلیتر) در حالت نشسته انجام شد. سپس آزمودنی ها تمرین مقاومتی دایره ای را در 10 ایستگاه با 60٪ تکرار بیشینه (هر ایستگاه شامل 12 تکرار ، 30 ثانیه فعالیت و 30 ثانیه استراحت) و 3 دقیقه استراحت بین هر دور را انجام دادند. یک ساعت پس از پایان پروتکل تمرین ، خونگیری مرحله دوم دقیقاً همانند مرحله اول انجام شد. زمان نسبی ترومبوپلاستین و زمان پروترومبین پلاسما با روش انعقاد اندازه گیری شد. برای اندازه گیری D-dimer از دستگاه mini-Vidas استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T مستقل ، T زوجی و کوواریانس انجام شد.<strong>یافتهها: </strong>بر طبق نتایج تمرین مقاومتی یک جلسه ای بر زمان پروترومبین ، زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer پلاسما مردان ورزشکار و غیر ورزشکار تأثیری ندارد (05/ 0P>). پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer پلاسما گروه غیر ورزشکار تغییر قابل توجهی نداشت (05/ 0P>). با این حال ، تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد پس از یک جلسه تمرین مقاومتی در گروه ورزشکار، زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین پلاسما کاهش قابل توجهی دارد(05/0p <). <strong>نتیجه گیری: </strong>با توجه به عدم تأثیر تمرین مقاومتی یک جلسه ای بر زمان پروترومبین ، زمان نسبی ترومبوپلاستین و سطح D-dimer در مردان ورزشکار و غیر ورزشکار، احتمالاً بتوان گفت که تمرینات مقاومتی دایره ای در مردان ورزشکاران و غیر ورزشکاران بی خطر بوده و هیچ تاثیری بر مارکرهای انعقادی و فیبرینولیز ندارد.
زمان نسبی ترومبوپلاستین,زمان پروترومبین,D-dimer,تمرین مقاومتی
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14299.html
http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14299_955f159c35982e0c15029cc2395b4248.pdf