@article { author = {Sattari, Mohammad and Bolboli, Lotfali and Hakimi, Vida}, title = {Effect of High Intensity Interval Training and Moderate Intensity Continuous Training on Electrocardiographic Indices in Sedentary Men}, journal = {Journal of Applied Health Studies in Sport Physiology}, volume = {7}, number = {2}, pages = {53-58}, year = {2020}, publisher = {Azarbaijan Shahid Madani University}, issn = {2676-6507}, eissn = {2676-6507}, doi = {10.22049/jahssp.2020.27009.1338}, abstract = {Aim: High Intensity Interval Training (HIIT) has higher intensity compared to traditional moderate intensity continuous training (MICT) protocols which seems to have different cardiorespiratory responses. Therefore, the aim of this study was to compare the effects of HIIT with MICT on cardiac electrocardiographic activity in sedentary male subjects. Methods: 16 sedentary male volunteers were randomized into HIIT (4-minute running bouts at 75-80% of the reserve heart rate with 3-minute active rest intervals) and MICT (30 minutes of running with at 45-60% of reserve heart rate) groups, ECG was recorded before and following to eight weeks of training in the same conditions. Independent t test and paired samples t test were used to analyze the data. Results: Both HIIT and MICT significantly increased P-R interval, T-wave duration, QRS complex duration, QT interval and R_R interval (p≤0.05). However, mean ST and QTc fragments had no changes in both training groups. However; the P wave duration was significantly elevated just in MICT group. Conclusion: It seems that both HIIT and MICT lead to similar adaptations in cardiac ECG activity.}, keywords = {Training,Sedentary,ECG,Male}, title_fa = {تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر شاخص های فعالیت الکتریکی قلب مردان غیرفعال}, abstract_fa = {هدف: تمرینات ورزشی تناوبی شدید در مقایسه با تمرینات سنتی تداومی، شدت­ بالاتری دارند که انتظار می روذ با پاسخ­های قلبی-تنفسی متفاوتی همراه باشند. بنابراین در این تحقیق تاثیر 8 هفته تمرینتناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر فعالیت اکتریکی قلب مردان غیرفعال مقایسه شد. روش‌شناسی: بدین منظور،16 دانشجوی پسر غیرفعال داوطلب، به صورت تصادفیبه دو گروه تمرین تناوبی (4 تناوب 4 دقیقه­ای با شدت 75-80 درصد ضربان قلب ذخیره و وهله­ های 3 دقیقه ­ای استراحت فعال) و گروه تمرین تداومی (30 دقیقه دویدن با شدت 60- 45 درصد ضربان قلب ذخیره ) تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین، نوار قلب در شرایط یکسان اندازه گیری شد. داده ­ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی وابسته تحلیل شدند. نتایج: دو نوع تمرینHIIT و MICT باعث افزایش معنی‌دار فاصله P-R، مدت زمان موج T، مدت زمان کمپلکس QRS، فاصله QT، فاصله R_R شدند(0/05>P). ولی میانگین طول قطعهST و QTc در هر دو گروه تمرینی تفاوت معنی­ داری نداشت. اما مدت زمان موج P فقط در گروهMICT افزایش معنی­ داری داشت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرینات HIIT و MICT منجر به سازگاری‌های مشابهی در فعالیت الکتریکی قلب می ­شوند.}, keywords_fa = {تمربن,غیرفعال,فعالیت الکتریکی قلب,مرد}, url = {http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14136.html}, eprint = {http://jahssp.azaruniv.ac.ir/article_14136_02004aaad4a953ddfd8790cc71331658.pdf} }